Spółdzielnia prac malarskich. Mural Pauliny Włostowskiej

Mural Pauliny Włostowskiej ukazuje alternatywną historię odbudowy Starego i Nowego Miasta w Warszawie.

Spółdzielnia prac malarskich to opowieść o wspólnej pracy kobiet, które w kluczowym etapie odbudowy angażowały się w tworzenie dekoracji na ścianach przywracanych do życia kamienic.

Nawiązując do muralu Wojciecha Fangora Kucie kos, artystka odchodzi od opowiadania historii związanych z wojennymi zrywami i narodowymi powstaniami. Skupia się na entuzjastycznym aspekcie powojennej historii. Przedstawia okres odbudowy jako czas ogromnych przemian i nadziei.

Twórczość Pauliny Włostowskiej odwraca uwagę od narodowo-wyzwoleńczego przekazu Fangora na rzecz barwnej relacji o plastyczkach. Kobiety te, w okresie odbudowy, wspólnie ozdabiały przestrzenie odradzającego się miasta, tworząc tym samym historię równie istotną, co zbrojne wystąpienia.

Zajmowały się tym kobiety – plastyczki: Krystyna Kozłowska, Zofia Czarnocka-Kowalska, Krystyna Łada-Studnicka czy Helena Grześkiewicz. Niektóre z nich zajmowały się również nowymi technologiami barwienia tynku. Inne po latach – jak Zofia Artymowska czy Hanna Żuławska – robiły znaczące, nierzadko międzynarodowe kariery artystyczne.

Mural Pauliny Włostowskiej korzysta z pomysłów stworzonych przez te kobiety. Artystka łączy różne wzory i dodaje elementy zdobnicze z archiwów i zdjęć. Włostowska pokazuje malarki w samym dziele, przywracając im widoczność i znaczenie.