fbpx

Używamy plików cookies do zbierania informacji dotyczących korzystania z serwisu Muzeum Warszawy i jego oddziałów. W każdej chwili możesz zablokować obsługę plików cookies w swojej przeglądarce. Pamiętaj, że zmiany ustawień w przeglądarce mogą ograniczyć dostęp do niektórych funkcji stron internetowych naszego serwisu.

pl/en
Aktualności

08.05.2020 / Aktualności, Kultura online

Jednym słowem – zwiedzaj! Poznaj słowa opisujące muzealia cz.1

Jednym słowem – zwiedzaj! Poznaj słowa opisujące muzealia cz.1

W muzeum każdy znajdzie coś dla siebie. Ale czy potrafisz nazwać to, co widzisz przed sobą?
Dowiedz się, co kryje się pod tajemniczymi słowami, na które możesz natrafić w metryczkach muzealnych eksponatów i poznaj terminy, które opisują twoje ulubione Rzeczy warszawskie.

Na końcu czeka na Ciebie test, w którym sprawdzisz swoją wiedzę. Powodzenia!

Opracowała: Dominika Sielczak

AKWAFORTA

To technika graficzna druku wklęsłego, nazywana również kwasorytem, znana od XVI wieku. Polega ona na wykonaniu rysunku igłą na specjalnej płycie miedzianej pokrytej werniksem, czyli substancją zabezpieczającą. Artysta nacina werniks i stopniowo odkrywa fragmenty metalowej płyty.

Gotowy rysunek zanurzany jest w kwasie, od którego zależy intensywność rysunku – im dłużej  praca jest poddawana działaniu kwasu, tym rysunek jest intensywniejszy. Następnie artysta usuwa z płytki resztę werniksu, rozgrzewa ją i wciera farbę drukarską tak, żeby pozostała tylko w wytrawionych kreskach. Tak wykonany rysunek należy odbić na wilgotnym papierze, wykorzystując prasę.

AKWARELA

To technika malarska wykorzystująca specjalne farby (akwarele), pozostawiające na podłożu półprzezroczyste warstwy koloru. Intensywność barwy można stopniować poprzez nakładanie kolejnych warstw farby lub delikatnie rozmywać zbyt ciemne partie. Prace wykonywane tą techniką wymagają od artysty dużego skupienia i precyzji, ponieważ bardzo ciężko poprawić błąd.

BLIK

Odbicie światła zaznaczone na obrazie warstwą jasnej farby. Bliki są stosowane, aby podkreślić realizm przedstawienia, połysk przedmiotów, wygląd przyrody, itp.

COLLAGE (KOLAŻ)

Technika polegająca na wykonaniu kompozycji na płaszczyźnie, złożonej z różnych materiałów – wycinanek papierowych, tkanin, elementów malowanych, itp. i zespolonych ze sobą, np. klejem.

Reklama Marinello – American Beauty Baru w Warszawie, wykonana w latach 1930-1930 w technice kolażu | MHW A/I/2946/6

DEWIZKA

Łańcuszek przy zegarku kieszonkowym przypinany do ubrania.

Zegarek kieszonkowy z dewizką z zakładu zegarmistrzowskiego Ludwika Maurycego Lilpopa, TISSOT, pocz. XX w. | MHW 22874/a-b

EMALIA

Emalia to sproszkowane, barwione szkło stosowane w technice zdobniczej, zwanej, od nazwy wykorzystywanej substancji, emaliowaniem. Emalią zwykle pokrywa się elementy ozdobne wykonane z metalu – rozdrobnione szkło jest roztapiane w wysokiej temperaturze, a następnie nakładane na zdobiony przedmiot pędzelkiem lub szpachelką. Kiedy dekoracja jest gotowa, wyrób podgrzewa się do momentu, aż szkło na stałe zwiąże się z metalowym podłożem.

To, w jaki sposób przedstawiane są postacie na portretach, również ma swoje określenia! Nie należą do łatwych – pochodzą z języka francuskiego.

Artysta, malując osobę, mógł ustawić ją na obrazie w stosunku do nas-widzów:

EN FACE, czyli na wprost,

EN PIED, czyli w pełnej postaci,

EN TROIS QUARTS, czyli „w trzech czwartych”, lekko obróconą.

FRYZ

To poziomy pas belkowania, w klasycznych porządkach architektonicznych umieszczony pomiędzy gzymsem a architrawem. Często określa się tym słowem również dekoracyjny, poziomy pas zdobiący fasadę budynku. Jego dekoracja zmieniała się wraz z epokami, przynoszącymi nowe tendencje.

Paweł Maliński, fragmenty fryzu Rydwan z Teatru Wielkiego przedstawiającego mieszkańców Teb zmierzających przed ołtarze, 1830-1833 | MHW 15656, MHW 15691

FAJANS

Tak określamy wyroby ceramiczne wykonane z zanieczyszczonej glinki. Po wypaleniu fajans ma barwę białą lub kremową, a jego faktura jest porowata – chropowata przez grudki obecne w glince. Dekorowano je na dwa sposoby – wykorzystując farby podszkliwne na niewypalonym podkładzie ze szkliwa lub naszkliwne, malowane na wypalonym podkładzie. Te ostatnie stosowano od XVIII wieku – imitowały chińską porcelanę!

Królewska manufaktura fajansu Belweder, Wazon, 1770-1780 | MHW 30592

GILOSZOWANIE

To popularna od XVIII w. technika zdobnicza, polegająca na ręcznym rytowaniu lub mechanicznym odciskaniu na powierzchni metalu plecionego wzoru, niekiedy bardzo skomplikowanego i  geometrycznego.

Br. Buch, Czajnik, po 1875 r. | MHW 18260/1-2

HERMA

To znany od starożytności dekoracyjny element architektoniczny w formie zwężającego się ku dołowi słupa, zwieńczonego popiersiem lub głową. W czasach nowożytnych hermy zaczęto wykorzystywać również do ozdoby przedmiotów codziennego użytku – mebli czy elementów metalowych.

Bracia Łopieńscy, Osłonka doniczki zdobiona trzema Hermami, ok. 1900 | MHW 30420

INKRUSTACJA

To technika zdobnicza polegająca na pokrywaniu powierzchni przedmiotu innym, zwykle bardziej kosztownym materiałem, np. powierzchnia metalowa pokryta warstwą kamieni szlachetnych lub drewniany blat wypełniony elementami macicy perłowej.

Broszka z symbolami Wiary, Nadziei i Miłości nieznanego autora, III ćw. XIX w., MHW 29512

Sprawdź swoją wiedzę w naszym teście! (PDF)