fbpx

Używamy plików cookies do zbierania informacji dotyczących korzystania z serwisu Muzeum Warszawy i jego oddziałów. W każdej chwili możesz zablokować obsługę plików cookies w swojej przeglądarce. Pamiętaj, że zmiany ustawień w przeglądarce mogą ograniczyć dostęp do niektórych funkcji stron internetowych naszego serwisu.

pl/en
Aktualności

06.10.2020 / Aktualności, Kino Syrena

Kino na życzenie

Kino na życzenie

Zorganizuj u nas prywatny pokaz filmowy dla rodziny, dzieci czy grupy znajomych. Jest to okazja na ciekawe i wyjątkowe spędzenie czasu w bezpiecznych warunkach na zamkniętym seansie w kameralnej sali kinowej, w samym sercu starego miasta.

Informacje praktyczne

Maksymalna liczba uczestników: 47 osób
Koszt: 300 zł płatne w kasie muzeum przed planowanym seansem

OFERTA NIEAKTUALNA

Seanse mogą odbywać się w dniach i godzinach otwarcia muzeum. 

Prosimy o zawarcie w wiadomości następujących informacji:
– preferowana data pokazu,
– preferowana godzina,
– tytuł filmu,
– kontakt do zamawiającego (imię, nazwisko, telefon, adres e- mailowy).

Zachęcamy do połączenia pokazu kinowego ze zwiedzaniem wystawy stałej naszego muzeum.

Przygotowaliśmy kilka propozycji filmów, wybranych z programu międzynarodowego festiwalu Kino Dzieci oraz Międzynarodowego Festiwalu Nowe Horyzonty.

Oferta dla dzieci

Niemcy, 2016,
97 minut, lektor,
wiek: 9+

Informacja o przeprowadzce zaskakuje Nelly u progu wakacji. Potem jest tylko gorzej! Kłótnia z rodzicami, ucieczka, intryga z budową elektrowni w tle i to wszystko w Transylwanii. Wakacje nie będą nudne!

Wszyscy wybierają się na wspaniałe wakacje, a tylko Nelly musi jechać z rodzicami do Rumunii. Od początku jest okropnie – nie zdołali nawet dolecieć do Sibiu, bo zepsuł się samolot. Do tego okazuje się, że to nie jest zwykły rodzinny wyjazd. Ojciec nadal jest w pracy. On i te jego elektrownie wiatrowe. Jakby tego było mało, nikt nie uprzedził Nelly, że mają się tu wkrótce przeprowadzić. Czy może być gorzej? Może – dziewczyna zostaje porwana. A to dopiero początek jej przygody!

Francja/Rumunia/Belgia 2019,
92 minuty,
wiek:7+

Niewielka suczka Marona trafia w ręce coraz to nowych opiekunów. Świat ludzi bywa jednak skomplikowany, czasem aż za bardzo dla małego psa, który nie chce niczego oprócz kochającego go człowieka. Każdy z napotkanych przez kundelkę ludzi nadaje jej nowe imię: akrobata Manole nazywa ją Aną, robotnik Istvan – Sarą, dziewczynka Solange – Maroną. Niestety żaden z domów nie jest na tyle stabilny, by suczka mogła zagościć w nim na stałe. A gdyby ludzie byli tak samo zależni od zwierząt, jak one od nich?

Marona, jak mówi reżyserka, jest wciągająca i zabawna, gdzieś na styku sztuki wizualnej i muzyki. Kiedy się śmiejemy i płaczemy, w końcu bezwarunkowo odczuwamy miłość i czułość, za którą wszyscy tęsknimy. To wizualnie zachwycająca i wzruszająca historia opowiedziana z psiej perspektywy o przywiązaniu, miłości i tym, czym dla psów i ludzi jest szczęście. Ta wyjątkowa forma opowiadania została doceniona przez międzynarodową publiczność.

Filipiny/Japonia/Włochy, 2015,
75 minut, lektor,
wiek: 9+

Blanka, 12-letnia mieszkanka Manili, marzy o jednym – żeby mieć mamę. Wydaje jej się, że szczęście, przyjaźń, a nawet rodzinę można kupić za pieniądze. Nie zauważa jednak, że najbliżsi są tuż obok.
W rzeczywistości, w której żyje Blanka, wszystko ma wymierną wartość – wolność, przyjaźń, szczęście. Dlatego osierocona dziewczynka skrzętnie zbiera każdy znaleziony i skradziony grosz, by spełnić swoje marzenie: kupić mamę i mieć rodzinę, której nigdy nie miała. Na swojej drodze spotyka niewidomego ulicznego muzyka Petera, a także chłopca na hulajnodze o imieniu Sebastian.

Czy razem uda im się stworzyć bezpieczną przystań, którą można nazwać domem? Czy szczera potrzeba bliskości i domowego ciepła wygra z bezwzględnością ulicy? Zdobywca Kwiatu Paproci (jury dziennikarzy) podczas 4. Festiwalu Filmowego Kino Dzieci.

Wielka Brytania/Francja, 2017,
90 minut, napisy,
wiek: 11+

Kilkanaście minut trwała w Cannes owacja na stojąco dla Rungano Nyoni i jej mrocznej baśni, której akcja rozgrywa się w Zambii. Uznana za czarownicę i jako sierota bezbronna wobec oskarżeń, dziewięcioletnia Shula zostaje wysłana do obozu dla wiedźm. Wykluczone ze wspólnoty, odizolowane kobiety zmuszane są do ciężkiej pracy i traktowane jako turystyczna atrakcja. Każda z czarownic ma przytwierdzoną do pleców białą szarfę – po to, by nie mogła odlecieć.

W filmie taką szarfą jest realizm, za sprawą którego baśniowy, magiczny świat nigdy nie traci związku z rzeczywistością. Idealnie dawkowane egzotyka i swojskość, symbolika i obyczajowy konkret, a do tego spora garść poezji, szczypta humoru oraz zjawiskowa mała Maggie Mulubwa w głównej roli – to wszystko tworzy czarodziejską filmową miksturę, działającą jeszcze długo po wyjściu z kina.

Holandia, 2015,
87 minut, lektor,
wiek: 6+

Ciekawy świata Wim mieszka w sierocińcu, ma 10 lat i od dawna powinien chodzić do szkoły. Okrutna właścicielka domu sierot zmusza podopiecznych do pracy w fabryce. Rezolutny chłopiec podejmuje odważny krok i ucieka. Towarzyszy mu nietypowy przyjaciel – mała małpka, która dzięki figlom i sztuczkom rozwesela chłopca. Wim podczas ucieczki poznaje rówieśniczkę Jet i ukrywa się w gospodarstwie jej rodziców.

Tak rozpoczyna się emocjonująca przygoda, pełna zwrotów akcji i nowych przyjaźni. Czy chłopcu uda się umknąć przed budzącą strach właścicielką sierocińca i odmienić swój los?

Dania, 2017,
77 minut,
wiek 6+

Gdy dziewczynka przeprowadza się z rodziną do nowego miasta, natychmiast zakłada biuro detektywistyczne, a w lokalnym sklepiku dostaje pierwsze prawdziwe zlecenie. Ma siedem dni na rozwiązanie zagadki drobnych kradzieży. Nowe zadanie będzie doskonałą okazją do zdobycia prawdziwego przyjaciela.

„Superagentka” otrzymała nagrodę Jury ECFA European Children’s Film Association podczas 35. Międzynarodowego Festiwalu Filmów Młodego Widza „Ale Kino!” w Poznaniu i brała udział w konkursie filmów pełnometrażowych 4. Festiwalu Filmowego Kino Dzieci.

Dania, 2017,
86 minut,
wiek 9+

William uważa się za pechowca, a życie cały czas stawia przed nim wyzwania. Chłopiec musi się przekonać, że ma w sobie siłę i spryt, a los podsyła wskazówki, jak wyjść z opresji.

William to zwyczajny, ułożony chłopiec, który uważa, że ma w życiu pecha. Mama przebywa w szpitalu i nie może się nim opiekować, więc William trafia do innego miasteczka, pod skrzydła wuja Nilsa. W nowym miejscu zaczepia go trójka łobuzów, a wujek wpada w poważne tarapaty: ma olbrzymi dług u groźnego gangstera i musi go natychmiast spłacić. Sytuacja bez wyjścia? Nie! Los daje chłopcu wskazówki, trzeba je tylko zauważyć, a szczęście złapać za nogi.

Niezwykła przygoda w małym miasteczku, z odrobiną gangsterskiego dreszczyku i małym-wielkim bohaterem, który odkrywa swoją siłę.

Estonia, 2018,
79 minut,
wiek 6+

10-letni Morten Viks pragnie być taki sam jak jego tata. Buduje model statku i marzy o dalekiej, morskiej wyprawie. Niespodziewanie kurczy się do rozmiaru owada i staje się kapitanem swojej łodzi. Jednak żeglowanie to nie taka prosta sprawa…

Domek na drzewie tuż nad brzegiem morza, to tu Morten spędza wolny czas pisząc listy do ojca i chowając się przed surową ciotką Annabelle. Chłopiec pragnie wybrać się w podróż, przeżywać przygody, odkrywać nieznane lądy. Pewnego dnia do portowego miasta przybywa zwariowany magik i obsypuje tajemniczym proszkiem Mortena,. Bohater zmniejsza się i przenosi na pokład statku-zabawki. Nie jest jednak jedynym członkiem załogi, czeka go spotkanie z Królową Pająków i jej świtą.

Jakim kapitanem okaże się chłopiec? Morten będzie musiał wykazać się nie lada odwagą, by znaleźć sposób na uratowanie statku przed zatonięciem i odkryć drogę powrotu do prawdziwego świata. Kapitan Morten i Królowa Pająków to zaskakująca animacja o potędze nieograniczonej dziecięcej wyobraźni.

Oferta dla dorosłych

Grecja, Polska, Słowenia 2020,
90 minut 

Tegoroczny Grecki kandydat do Oscara. Współczesna i jednocześnie umieszczona poza czasem opowieść, która przenosi nas do Aten, gdzie panuje epidemia amnezji.

Główny bohater, Aris, ma numer 14842 w szpitalnym oddziale dla osób z zaburzeniami pamięci. Pewnego dnia wyszedł z domu, wsiadł do autobusu i na pętli nie wiedział już, kim jest, gdzie mieszka, co przeżył. Takim jak on daje się szansę – mogą stworzyć sobie nową tożsamość i nowe wspomnienia.

Pokazywana na festiwalu w Wenecji Niepamięć łączy w sobie absurdalny humor rodem z filmów Yorgosa Lanthimosa (Zabicie świętego jelenia, Faworyta) i melancholię znaną z dzieł Charliego Kaufmana (Być jak John Malkovich, Anomalisa), a gdzieś w tle pobrzmiewa głos z orwellowskiego Wielkiego Brata.

 

Turcja, 2018,
188 minut

W Dzikiej gruszy Nuri Bilge Ceylan wraca do poetyki, która w 2014 roku przyniosła mu Złotą Palmę za Zimowy sen.

Bohater Dzikiej gruszy, absolwent pedagogiki Sinan, przed ostatnimi egzaminami wraca do rodzinnego Çan w północno-zachodniej Turcji. Jako przybysz z większego miasta patrzy z niechęcią, ale i pobłażaniem, na prowincjonalną społeczność, którą opuścił przed laty. Jednak stopniowo życie w Çan angażuje go coraz bardziej, a marzenia o sukcesie i wymarzonej karierze pisarza okazują się trudne do urzeczywistnienia.

Nasycony kolorami zmieniających się pór roku film jest wnikliwym portretem wielopokoleniowej rodziny, w którym koszmary senne przeplatają się z filozoficznymi dysputami o Koranie. Gęsta, choć na pozór minimalistyczna Dzika grusza opowiada o niepokornej młodości, mierzącej się z dziedzictwem ojców. 

 

Szwecja, Norwegia 2018,
117 minut

1957 był ważnym rokiem dla Ingmara Bergmana – przede wszystkim dlatego, że właśnie wtedy miały premierę filmy Siódma pieczęćTam, gdzie rosną poziomki, dzięki którym Szwed wszedł do panteonu ówczesnego kina.

Dokument Jane Magnusson zdaje raport z tego momentu w karierze mistrza. Opowiada przy tym także o latach, które do niego doprowadziły i które po nim nadeszły, ukazując tak naprawdę całe życie reżysera. Portret, jaki wyłania się z tej meandrycznej narracji, jest zaskakująco ambiwalentny.

Z jednej strony Bergman zostaje przedstawiony jako wielki artysta, słusznie podziwiany i nagradzany. Z drugiej zaś raz po raz podejmowane są kwestie związane z jego trudnym charakterem: mitomania, egoizm, despotyzm czy skłonność do zdrady. Dzięki temu Bergman – rok z życia to znacznie więcej niż kolejna dwuwymiarowa kinfolilska laurka.