Dekoracyjne okucie na mebel

Okucia mebli miały funkcje zarówno dekoracyjne, jak i praktyczne. Najbardziej reprezentacyjne wykonywano z brązu złoconego, niekiedy z czystego kruszcu, a we Włoszech także ze szkła z Murano. Harmonizowały one z formą mebla i jego dekoracją rzeźbiarską. Uchwyty czy gałki stanowiły praktyczne wykończenie – odpowiednio dobrane do charakteru komód, sekreter, stołów czy biurek, były wytwarzane z mniej szlachetnych materiałów lub rzeźbione w drewnie.
W Warszawie moda na aplikacje ze złoconego i cyzelowanego brązu osiągnęła szczyt w XVIII wieku. Okucia metalowe pełniły funkcję ochronną dla najdelikatniejszych elementów – dziurek od kluczy, naroży. Odlewane były przez brązowników dla ebenistów, którzy nakładali je na wykonane przez siebie meble.

W XIX wieku złocenie ogniowe przy użyciu szkodliwej dla zdrowia rtęci zastąpiono złoceniem galwanicznym. Technika ta polegała na pokryciu warstwą złota przedmiotu zanurzonego w roztworze, przez który przepływał prąd elektryczny. Bez względu na sposób złocenia ostateczny efekt zależał jednak zawsze od wypolerowania powierzchni z wykorzystaniem agatów lub stalek polerskich.

Prezentowane okucie wykonane zostało z brązu złoconego galwanicznie w zakładzie Braci Łopieńskich i pochodzi z ich sklepu – eleganckiego magazynu wystawowego w prestiżowej lokalizacji, który aż do wybuchu II wojny światowej (1939) mieścił się w wynajmowanej od właścicieli kordegardzie pałacu Potockich przy ulicy Krakowskie Przedmieście 15. Wyróżnia je bogactwo zdobień, zwłaszcza opracowanie różnorodnych kwiatów i liści, które tworzą wieniec. Uwagę zwraca również plastyczne odtworzenie elementów zaczerpniętych z gobelinów: kokardy ze wstążką, draperii i frędzli. Przedmiot ten świadczy o kunszcie firmy specjalizującej się również w wyrobach ze złoconego brązu.

Dekoracyjne okucie na mebel
BRACIA ŁOPIEŃSCY
WARSZAWA; PRZED 1939
BRĄZ CYZELOWANY, ZŁOCONY, ODLEW
MHW 29259
27 × 9 CM

Fotografia: