Czajnik z widokami Warszawy i Pragi wzorowanymi na obrazach Bernarda Bellotta, zwanego Canalettem

Nie byle jaki to imbryk! To naczynie z cennej porcelany służyło do serwowania herbaty. W Polsce herbaciany napar zagościł
w arystokratycznych salonach w ostatnich dekadach XVIII wieku. Modę na ten wykwintny i kosztowny wówczas napój promował sam król Stanisław August Poniatowski.

Na imbryku, w kolistych rezerwach, umieszczone są widoki Warszawy. Z jednej strony – panorama miasta na lewym brzegu Wisły, od koszar kazimierzowskich do Zamku Królewskiego, z drugiej – widok Pragi. Weduty odwołują się do najwspanialszych XVIII-wiecznych warszawskich pejzaży namalowanych przez wenecjanina Bernarda Bellotta, zwanego Canalettem (1721–1780). Obrazy Canaletta powstały na zamówienie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego (1732–1798) i przeznaczone były do Zamku Królewskiego.

Imbryk pochodzi z manufaktury w Miśni, pierwszej europejskiej wytwórni porcelany. Tę delikatną ceramikę  nazywano wówczas „białym złotem”, gdyż miała wartość szlachetnego kruszcu, Wyroby porcelanowe często powstawały na specjalne zamówienie. Zdobienia pojedynczych sztuk lub całych serwisów dostosowywano do potrzeb klienta. U schyłku XVIII wieku dekoracje plastyczne były bardzo bogate: uszka i uchwyty opracowywano rzeźbiarsko, a brzuśce naczyń pokrywano złoceniami i malaturą. Oprócz wzorów kwiatowych i geometrycznych uznanie zyskały motywy pejzażowe.

Czajnik ten, zachwycający wyrafinowaną formą i artystycznymi walorami dekoracji malarskiej, z dumą zaprezentujemy na wystawie „Rzeczy warszawskie”. Jest to jeden z najstarszych suwenirów w naszych zbiorach.

Czajnik z widokami Warszawy i Pragi
KRÓLEWSKA MANUFAKTURA PORCELANY
MIŚNIA; 1774–1816
PORCELANA SZKLIWIONA, DEKORACJA PLASTYCZNA,
MALATURA BARWNA, ZŁOCENIA
MHW 17758
9,4 × 14,2 × 9 CM

Fotografia: