Konrad Brandel. Fotorewolwer

Nowa publikacja do kupienia w sklepie Muzeum Warszawy!

Fotorewolwer, aparat Konrada Brandla (1838–1920), w rękach swojego konstruktora okazał się narzędziem doskonałym do pochwycenia realiów i atmosfery nowoczesnego miasta, Warszawy końca XIX
stulecia. 

Momentalne zdjęcia Brandla wyznaczają początek fotografii znanej nam wszystkim. Nie profesjonalnej, upozowanej i wyretuszowanej, ale zwyczajnej, utrwalającej nie tylko zdarzenia doniosłe, ale także powszednie, często przypadkowe. Pokazującej ludzi zajętych codziennością, często nieświadomych, że ktoś im się przygląda.

Fotografia uliczna z końca XIX wieku

*Henryk Pillati, malarz i ilustrator, na ulicy Mazowieckiej, przed 1894 r., fot. Konrad Brandel, Muzeum Warszawy*

Zdjęcia Brandla nazwać można fotografią uliczną z końca XIX wieku. Sceny z życia miejskiego i niepozowanie postaci. Patrząc na zdjęcia Brandla można przenieść się na warszawskie trotuary, brukowane ulice i Pole Mokotowskie 130 lat temu. Podejrzeć spacerowiczów w Łazienkach Królewskich i Ogrodzie Saskim, kibiców wyścigów konnych i uczestników regat na Wiśle.

*Majówka Warszawskiego Klubu Wioślarskiego na Saskiej Kępie, 1892 r., fot. Konrad Brandel, Muzeum Warszawy*

Wyjątkowy wybór 120 zdjęć wykonanych fotorewolwerem uzupełniają eseje Moniki Michałowicz i dr. Piotra Kubkowskiego. Michałowicz opisuje praktykę fotograficzną Brandla, cenionego fotografa studyjnego i portrecisty, który w l. 80. XIX w. ruszył w miasto z własnym wynalazkiem – fotorewolwerem. Kubkowski pisze o Warszawie przełomu wieków – wielojęzycznym mieście kontrastów, o szerokim przekroju społecznym.

Ponadto w książce umieszczone zostały cytaty z prasy z lat 80. i 90. XIX wieku o Brandlu, jego wynalazku i fotografiach.

*Zabawy ludowe na Polu Mokotowskim podczas świąt wielkanocnych, 17 lub 18 kwietnia 1892 r., fot. Konrad Brandel, Muzeum Warszawy*

Fotorewolwer to książka wyjątkowa także dzięki nowoczesnemu projektowi Martyny Wyrzykowskiej. Modernistyczne fonty i dużo wolnej przestrzeni pozwalają dostrzec nie tylko sceny ujęte na zdjęciach, ale także same fotografie.

To 130-letnie przedmioty – odbitki na papierze kolodionowym wykonane metodą stykową ze szklanych negatywów, naklejone na karton – z nierównymi brzegami, bez wyretuszowanych uszkodzeń, różnorodne w kolorystyce, niektóre z utrwalonymi odciskami palca, zapewne samego Brandla. Ograniczone do minimum zabiegi konserwatorskie i edytorskie podkreślają unikalność efektów pracy fotorewolweru i jego operatora, Konrada Brandla.