Szymon Fedorońko

Szymon Fedorońko (1893-1940) urodził się we wsi Czerteż pod Sanokiem w chłopskiej rodzinie ukraińskiej, a na warszawską Pragę trafił w latach 30. XX w. jako naczelny kapelan prawosławny w Wojsku Polskim.

Jeszcze za czasów rozbiorów ukończył pięć klas klasycznego męskiego 8-klasowego Gimnazjum c.k. w Sanoku, a potem seminarium prawosławne w Żytomierzu. Po I wojnie światowej wstąpił do WP, pracując jako prawosławny kapelan wojskowy.

Świetna opinia, którą się cieszył, otworzyła mu drogę awansu. W 1934 r. zamieszkał wraz z żoną Wierą oraz synami Aleksandrem, Wiaczesławem i Orestem na stałe w Warszawie. Odegrał ważną rolę w formowaniu się prawosławnego ordynariatu autokefalicznej Cerkwi Prawosławnej w Polsce.

W 1931 r. został odznaczony srebrnym Krzyżem Zasługi. Pełnił posługę duszpasterską także dla stacjonujących na warszawskiej Pradze żołnierzy, a jego synowie uczęszczali do zlokalizowanego w pobliżu Cerkwi Marii Magdaleny Gimnazjum im. króla Władysława IV. Jesienią 1939 r.

Szymon Fedorońko jako oficer WP dostał się do sowieckiej niewoli. Został osadzony w Kozielsku i zamordowany w Katyniu w 1940 r. Jego trzej synowie zginęli w 1944 r.: najstarszy Aleksander walczył w 300 Dywizjonie RAF i zginął w czasie lotu bojowego w rejonie Mannheim w 25 kwietnia. Młodsi Orest i Wiaczesław polegli jako żołnierze AK podczas powstania warszawskiego – 1 i 18 sierpnia. W 2008 r. na warszawskiej Pradze odsłonięto kamień poświęcony ich pamięci.

*Pomnik Fedorońków na warszawskiej Pradze, fot. J. Wiśniewski*

Opracowała: Jolanta Wiśniewska